សហរដ្ឋអាមេរិកបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី ១៧ នៅក្នុងសន្ទស្សន៍សេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចដែលជាចំណាត់ថ្នាក់ប្រចាំឆ្នាំរបស់ប្រទេសដោយសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ច។ យោងតាម The Heritage Foundation ក្រុមអ្នកគិតដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។
នៅក្នុងសន្ទស្សន៍សេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចឆ្នាំ ២០១៧ ដែលត្រូវបានចេញផ្សាយក្នុងសប្តាហ៍នេះមូលនិធិបេតិកភណ្ឌបានផ្តល់ឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកនូវពិន្ទុ ៧៥.១ ។ ពិន្ទុនោះគឺទាបបំផុតរបស់អាមេរិកនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរយៈពេល ២៣ ឆ្នាំនៃសន្ទស្សន៍នេះ។
មូលនិធិបេតិកភ័ណ្ឌដាក់ពិន្ទុប្រទេសនានាក្នុងកំរិត ០-១០០ ដែល ១០០ ជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចសេរីបំផុត។ មានប្រទេសនិងទឹកដីចំនួន ១៨០ ដែលត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណាត់ថ្នាក់ចុងក្រោយ។
កាលពីឆ្នាំមុនសហរដ្ឋអាមេរិកទទួលបានពិន្ទុ ៧៥.៤ និងជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី ១១ ក្នុងពិភពលោកអំពីសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ច។ នៅពេលអតីតប្រធានាធិបតីបារ៉ាក់អូបាម៉ាចូលកាន់តំណែងក្នុងឆ្នាំ ២០០៩ សហរដ្ឋអាមេរិកបានទទួលពិន្ទុ ៨០.៧ និងឈរនៅចំណាត់ថ្នាក់ទី ៦ ក្នុងសន្ទស្សន៍នេះ។ អ្នកស្រាវជ្រាវដែលបានបង្កើតលិបិក្រមនិយាយថាការធ្លាក់ចុះនៃសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរលើរដ្ឋបាលអូបាម៉ា។
លោក Anthony Kim អ្នកគ្រប់គ្រងស្រាវជ្រាវនៃសន្ទស្សន៍នេះបានមានប្រសាសន៍ថា“ សន្ទស្សន៍សេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចឆ្នាំ ២០១៧ នេះគឺជាមូលដ្ឋានពិន្ទុសម្រាប់រដ្ឋបាលមុន ៗ ” ។
លោកគីមបានបញ្ជាក់ថាការធ្លាក់ចុះសន្ទស្សន៍របស់សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងរយៈពេល ៨ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះគឺសំខាន់ទៅលើការចំណាយរបស់រដ្ឋាភិបាលយ៉ាងច្រើននិងការត្រួតពិនិត្យហួសកម្រិត។
មូលនិធិបេតិកភណ្ឌកំណត់សេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចជា“ សិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់មនុស្សគ្រប់រូបក្នុងការគ្រប់គ្រងកម្លាំងពលកម្មនិងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន” ។ នោះរួមបញ្ចូលទាំងសេរីភាពក្នុងការងារផលិតប្រើប្រាស់និងវិនិយោគ។
រដ្ឋាភិបាលអាចរក្សាសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចដោយអនុញ្ញាតឱ្យកម្លាំង
ពលកម្មមូលធននិងទំនិញធ្វើចលនាដោយសេរី។ ក្រុមអ្នកគិតនិយាយថាការបង្កើនសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចបណ្តាលឱ្យមានឱកាសនិងផលិតភាពកាន់តែច្រើនក៏ដូចជាប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់។
នៅឆ្នាំ ២០១៧ ប្រទេសចំនួន ១០៣ បានកែលម្អពិន្ទុសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេខណៈប្រទេសចំនួន ៧៣ បានឃើញថាពិន្ទុរបស់ពួកគេធ្លាក់ចុះ។ នៅក្នុងសន្ទស្សន៍បច្ចុប្បន្នប្រទេសចំនួន ៥ ត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជា“ ឥតគិតថ្លៃ” ៨៧ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា“ ភាគច្រើនទំនេរ” ឬ“ សេរីមធ្យម” ៦៥ ភាគច្រើន“ មិនចុះសម្រុង” ហើយប្រទេសចំនួន ២៣ ទៀតត្រូវបានគាបសង្កត់។
ប្រទេសទាំង ៥ ដែលជាក្រុម“ សេដ្ឋកិច្ចសេរី” នៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរពីសន្ទស្សន៍ឆ្នាំ ២០១៦ ។ រដ្ឋទាំងនោះរួមមាន៖ ហុងកុងសិង្ហបុរីញូវហ្សេឡែនស្វីសនិងអូស្ត្រាលី។
អេស្តូនីកាណាដាកាណាដាអារ៉ាប់រួមអៀរឡង់និងឈីលីឈរនៅចំណាត់ថ្នាក់កំពូលទាំង ១០ ក្នុងតារាងចំណាត់ថ្នាក់។ (១៧៦) សាធារណរដ្ឋកុងហ្គោ (១៧៧) គុយបា (១៧៨) វេណេស៊ុយអេឡា (១៧៩) និងកូរ៉េខាងជើង (១៨០) កាន់កាប់បាតទី ៥ ។
ប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់ដែលហែកហួរដោយសង្រ្គាមប្រទេស លីប៊ី សូម៉ាលីប្រទេសស៊ីរី និង យេម៉ែន មិនមានសណ្តាប់ធ្នាប់ទេ។ Lichtenstein តេស្តុនលីកស្តិនស្ទឺនដែលផ្តល់នូវសេរីភាពសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងច្រើនក៏អវត្តមានពីចំណាត់ថ្នាក់នេះដែរ។
តាមតំបន់អឺរ៉ុបឈរនៅលំដាប់ទីមួយដោយទទួលបានពិន្ទុជាមធ្យម ៦៨,០ ។ តំបន់មជ្ឈឹមបូព៌ានិងអាហ្វ្រិកខាងជើង (៦១.៩) អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក (៦០.៣) អាមេរិក (៦០.០) នីមួយៗមានពិន្ទុជាមធ្យមយ៉ាងតិច ៦០ ។
មូលនិធិបេតិកភណ្ឌចងក្រងចំណាត់ថ្នាក់ដោយផ្អែកលើស
សរស្តម្ភបួនដែលនីមួយៗមានបីប្រភេទតូចៗ។ កត្តានៅក្នុងចំណាត់ថ្នាក់គឺៈនីតិរដ្ឋ - សិទ្ធិទ្រព្យសម្បត្តិសុចរិតភាពរដ្ឋាភិបាលនិងប្រសិទ្ធភាពរបស់តុលាការ។ ទំហំរដ្ឋាភិបាល - ការចំណាយរបស់រដ្ឋាភិបាលបន្ទុកពន្ធនិងសុខភាពសារពើពន្ធ។ ប្រសិទ្ធភាពបទប្បញ្ញត្តិ - សេរីភាពអាជីវកម្មសេរីភាពការងារនិងសេរីភាពរូបិយវត្ថុ។ និងទីផ្សារបើកចំហ - សេរីភាពពាណិជ្ជកម្មសេរីភាពវិនិយោគនិងសេរីភាពហិរញ្ញវត្ថុ។
ពិន្ទុសរុបខ្ពស់ឬទាបមិនចាំបាច់បង្ហាញថាប្រទេសមួយគឺជាកន្លែងល្អឬអាក្រក់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗដើម្បីបើកអាជីវកម្មវិនិយោគឬធ្វើការនោះទេ។ ឧទាហរណ៍នៅពេលវាយតម្លៃឱកាសអាជីវកម្មសហគ្រិនមួយចំនួនផ្តល់អាទិភាពដល់ពន្ធទាបនិងបទប្បញ្ញត្តិមានកំណត់ខណៈពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតអាចទទូចសុំទីតាំងដែលមានច្បាប់ទម្លាប់។
